Selahaddin E. Çakırgil'in yorumu:
Kitle iletişim araçlarının gelişmesindeki başdöndürücü hız, çoğumuzu tedirgin ediyor, bu doğru.. Hele de son yıllarda, Facebook, Twetter, WhatsApp, SMS vs. gibi çeşitli isimler altında, ‘sosyal medya’ denilen iletişim araçlarının, okuma- yazma bilen hemen herkese görüşlerini yazıp geniş kitlelere ulaştırma ve başkalarının görüş ve düşüncelerini öğrenip, onlara ânında, hemen karşılık verme ve irtibat kurma imkanı vermesi açısından, 15 yıl öncelerde bile hayal edilmeyen noktalara gelindi..
Tabiatiyle, özellikle genç nesiller bu irtibatlar sırasında, daha önce duymadıkları, bilmedikleri düşüncelerle karşılayıyorlar, beklenmedik saldırılara maruz kalıyorlar.. Bazan, çok süslü, yaldızlı fikirlerle karşılaşıp, kendilerini onların manyetik çekim alanına kaptırabiliyorlar..
Bu da, tabiatiyle, nicelerimizin canını sıkıyor ve içini yakıyor.
Dünyadaki gelişmelerden dolayı hüzünleniyoruz, ‘müslümanlar olarak n’olacak bu bizim halimiz?’ diye hayıflanıyor, iç geçiriyoruz..
Bu kaygulanmayı hafife almaya gerek yok elbette.. En azından, insana bir değer kazandıran, ‘kalbinde din derdi taşıyan insan olmak özelliği’ bile tek başına saygıya değer..
Ama, konuyu, bir yıkılış, çöküş, mahvoluş gibi algılamaya da gerek yok.. Çünkü, bu anlayış, tam da İslam düşmanlarının, emperyalist-şeytanî odakların oluşturturmak istedikleri bir ümidsizlik havasıdır.