Kalpleri taş kesilmiş kalabalığın çölünde

Taptaze umutlarınla

Çiçeklenen sabırlara bürünüp

Güneşin türküsünü söyle

Canların sızlayan ağrısına

Kayıp insan ve tabiat çağına

Hüzünlü gözlerinle bak

Günler coşkulu bir ırmak gibi aksın alnından

Korkunun akşamları son bulsun

Sen güneşin türküsünü söyle

Dağların yüklenmekten kaçındığı emanetin ağırlığında

İmanın ve cihadınla

Göğsünü gere gere dosdoğru halinle

Katliamlarla sesleri kesilmesin

Donmasın bakışları çocukların

Dinsin gözyaşları zulüm altında inleyen mazlumların

Ölümlerin üstüne üstüne onurlu direnişinle

Güneşin türküsünü söyle

Yankılar besleyen dağlardan yayılsın

Elinden yükselsin güzellikler

Nice bengisuyu taşısın bahar düşü gözlerin

Dağılmış paramparça olmuş ümmetin alnına

Çakarak güneşin türküsünü

Sür namluya kızgın yürekleri

Bak sıkılmış bir yumruk gibi umutlar

Gün doğacak ışıyacak dağlar

Zeytin karası gözlerin özlem ateşi

Görüyormusun kışa direnen kardelenleri

Ayışığında suskun çocuk yüzleri

Bir isyanı çağır serpilsin coşkun nehirler gibi

Kül rengi bulutların ortasından

Haykır güneşin türküsünü

Sürdüreceğiz inanmayı adanmayı

Sımsıkı tutun cihad edenleri alnından öpen kitabı