Esed, Rus, İran ittifakının aralıksız bombardımanlara devam ettiği Suriye’nin İdlib bölgesinde mucize bir olay gerçekleşti. Hama ve İdlib kırsalında devam eden çatışmaların önemli unsurları arasında gösterilen Ceyş el-İzze Tugayı Askeri Komutanı Saddam Yusuf el-Şeyh, kendisi için kurulan taziye çadırına sağ olarak döndü. Kefer Nebude’nin kurtarılma operasyonuna katılan ve bindikleri aracın mayın tuzağıyla patlatılması sonucu 13 arkadaşını şehit veren muhalif komutan, vurulma anı ve sonrasında tarlalarda geçen saklanma serüveni ile birlikte yaşadığı mucizevi dönüşü Yeni Şafak’a anlattı. Son dönem çatışmaların en yoğun yaşandığı Kefer Nebude kasabasında doğduğunu ve atalarının yüzlerce yıldır bu bölgede yaşadığını kaydeden Ceyş el-İzze’nin 37 yaşındaki komutanı, şunları söyledi:

“Düşman işgalindeki Kefer Nebude’nin kurtarılma operasyonu için 13 arkadaşımla sıcak hatta gidiyorduk. Girdiğimiz tali yola döşenen mayınların patlamasıyla birlikte aracımız paramparça oldu. Arkadaşlarım orada şehit oldu. O araçtan çıkmam ve eve dönüşüm mucize gibi. Kimse geri döndüğüme inanamadı. Patlama çok şiddetliydi. Şuurum açık olduğu için önce biraz nefes almaya çalıştım. Sonra, yavaş yavaş hareket ederek uzuvlarımın ne kadar sağlam olduğunu kontrol ettim. Vücudumu tam olarak hissedemiyordum ancak oradan uzaklaşmalıydım. Biraz bekledikten sonra tüm gücümü toplayarak sürünmeye başladım.”

Ömre bedel 4 gün yaşadım

“En yakındaki tarlaya girdim ve biraz sonra Esed güçleri aracın yanına geldi. Bölge Esed, İran ve Rusların kontrolündeydi. Biraz çevreyi kolaçan ettiler ve rastgele sağa sola ateş ettikten sonra oradan ayrıldılar. Sonraki 4 gün boyunca geceleri tarlalardan sürünerek ÖSO bölgesine ilerlemeye çalıştım. Vücudumda yanık, derin yara ve kırıklar vardı ve bir kulağım hiç duymuyordu. Geceleri sürünerek ilerliyordum. Gündüzleri ise arpa tarlalarında saklandım. Güneş altında hiçbir şey yemeden ilerledim. Yemek ve su olmaksızın ömre bedel bir 4 gün geçirdim. Bazen rejim devriyeleri tarlalara rastgele ateş açıyorlardı. Bazı günler de havadan ve karadan tarlaları yakmak için bombalıyorlardı.”

Arpa, buğday, kimyon tarlası

“Açlık, susuzluk ya da yanarak ölme endişesi taşımama rağmen kendi kendime ‘çocuklarına, arkadaşlarına geri dönme umudunu sakın kaybetme’ diye sürekli telkinde bulundum. Arpa ve buğday tarlalarında kısmen daha rahat hareket ediyordum. Ancak 3. gün takip ettiğim güzergâhta arpa ya da buğday tarlası kalmadı. Mecburen bir kimyon tarlasında saklandım. Ürün boyu kısa olduğu için her hareketim fark ediliyordu. Hiç hareket etmeden bir gün boyunca o tarlada bekledim. O gece yakın bir köye su ya da yemek bulma umuduyla yaklaştım. Tarlaya yakın bir evin jeneratörünün yanında küçük bir kapta su buldum ve onu içtim. Sonra yeniden tarlaya döndüm. Arkadaşlarımın ismimi şehitler listesine yazdığını ve ailemin yasımı tuttuğunu biliyordum. Zaman zaman ‘her şey bitti’ dediğim anlar oldu. Allah’a hamdolsun ki şimdi yeniden döndüm.”