Shaimaa Eid’in electronicintifada’da yayınlanan yazısını Barış Hoyraz, Haksöz-Haber için tercüme etti.

Gazze'nin merkezindeki Deyr el-Belah sahil şeridinde, çamurlu zemine çadırlar kuran İbtihal Ebu Gali, kocası Usame ve dört çocuğu çok kötü koşullar altında yaşam mücadelesi veriyor.

“Her gece soğuktan titriyoruz,” diyor 39 yaşındaki İbtihal. “Çocukları elimizdeki battaniyelerle örtmeye çalışıyoruz ama yeterli olmuyor.”

Şubat ayının başında bölgeyi vuran kış fırtınası bazı çadırları söküp attı, bazıları da sular altında kaldı.

“Rüzgâr aniden esmeye başladığında uyuyorduk,” diyor İbtihal. “Çadırın yerden havalandığını hissettim. Kocam onu tutmak için koştu ama rüzgâr bu sefer daha da şiddetlendi.”

Şiddetli yağmurun çadırı sular altında bıraktığını, duvarları çökerttiğini ve battaniyeleri de dâhil olmak üzere tüm çadırı sırılsıklam ettiğini söyledi.

Aile bireyleri, o gece sağanak yağıştan korunmak için yerinden edilen başka bir komşularına sığındılar.

Ateşkes anlaşmasının 15 Ocak 2025'te ilan edilmesinden bu yana Ebu Ghali ailesi, Gazze'ye 60.000 mobil ev ve 200.000 çadırın gönderilmesi de dâhil olmak üzere anlaşmanın insani yardım hükümlerinin yürürlüğe girmesini bekliyor.

Ebu Gali ailesi Mayıs 2024'te Refah'ın doğusundaki Yibna kampından Deyr el-Belah'a zorla göç ettirilmişti.

Ateşkes yürürlüğe girdiğinde İbtihal ve Usame, İsrail'in bir hava saldırısında yerle bir ettiği evlerinin bulunduğu yere giderek, yeniden inşa başlayana kadar çadırlarını yıkıntıların yanına yerleştirmeyi umuyorlardı.

Ancak yıkım o kadar büyüktü ki çadırlarını bile kuramadılar ve halen yaşadıkları Deyr el-Belah'a geri dönmek zorunda kaldılar.

Gecikmiş yardım

Gazze'deki hükümet medya ofisinin başkanı Salama Marouf, The Electronic Intifada'ya verdiği bir demeçte “işgal devletinin ateşkes anlaşmasının insani protokolü kapsamındaki yükümlülüklerini yerine getirmeyi reddettiğini” söyledi.

“Özellikle de 200,000 çadırdan sadece 20,000 tanesi Gazze'ye girebildi. Mobil evlere gelince, ateşkes anlaşması kabul edildiğinden beri Gazze'ye tek bir tane bile girmedi.” dedi.

Euro-Med İnsan Hakları Gözlemcisi, Gazze'deki ateşkese rağmen “insani durumun iyileşmediğini” ve “yaklaşık 8.500 kamyonun Gazze Şeridi'ne girdiğini, ancak bunların sadece yüzde 35'inin Şerit'in kuzey kesimine ulaştığını” belirtti.

Marouf, işgalin temel ihtiyaç maddelerinin girişine izin vererek taahhütlerini yerine getirmemesinin, özellikle kış aylarında yerinden edilmiş Gazzelilerin acılarını daha da arttırdığını söyledi.

On binlerce ailenin son fırtınalar sırasında açık havada uyumak zorunda kaldığını söyledi.

Her gece yeni bir kâbus

Ebu Ghali ailesinin çadırının yanında, Shahin ailesi de evlerine dönme umuduyla bu zorlu kışa dayanmaya çalışıyorlar.

Ekim 2023'te İsrail'in kara işgali sırasında Gazze Şehri'ndeki el-Karama mahallesindeki evlerinden tahliye edilmek zorunda kaldılar. O zamandan beri Deyr el-Belah sahilindeki derme çatma çadırlardan oluşan bu kampta yaşıyorlar.

42 yaşındaki Mahmud Shahin, “Yakında evimize döneceğimizi düşünüyorduk, ancak bugüne kadar yeniden inşanın ne zaman başlayacağına dair hiçbir fikrimiz yok” dedi.

Mahmud, eşi ve beş çocuğu “çadırımızı evimizin yıkıntıları üzerine kurmayı hayal ediyorduk ama oraya vardığımızda burayı yaşanmaz halde bulduk.” dediler.

Evleri İsrail saldırıları nedeniyle tamamen yıkılmıştı. Molozlar sokakları dolduruyor ve yaşanabilir hiçbir altyapı kalmamış.

Mahmud, “Her şeyimiz enkaz altında kaldı ve enkazı temizlemek için hiçbir çaba gösterilemedi” dedi.

Şimdi, Deyr el-Belah'ta, yağmur suları çadırlarına sızıyor ve şiddetli rüzgâr çadırın duvarlarını yıkıp geçiyor. Battaniyeler ve yakacak odun sadece geçici bir rahatlama sağlıyor.

“Her gece yeni bir kâbus,” dedi. “Çadırımızın uçup gitmesinden korkuyoruz, tıpkı Ebu Ghali ailesinin başına birçok kez geldiği gibi.”

Usame Ebu Gali fırtınanın ertesi sabahı işe koyuldu ve ailesinin Deyr el-Belah'taki çadırını yeniden kurmaya çalıştı.

*Shaimaa Eid, Gazze'de yaşayan bir gazeteci.