önce hüzün ekildi yüreğimize
uyandık sevdâlı düşlere
silkerek buruşuk yanlarımızı
harfler ezberledik meydana aksetmeyen
ve her an unuttuğumuz
yutarken yutkunduğumuz
serpiştirmeliyiz bilinci toprağa
filizlensin, yolunsun ve ışıklansın yeniden.
Şakaklarında
kalemin en keskin yanını dayayıp damarına
en son ve kutlu şiirlerini yazıyor çocuklar
yoruldum seyretmekten ürkek kavisleri
artık çizmeliyim titreyerek resmimi