Güneşe Yürümek

Bünyamin Doğruer

Zulmün haritasına bak

yüreğinle sarıp sarmalan direnişi

ölümüne kolla

tarihe şahit topraklarda

ateşe verilen çiçekleri

ve acıyı söyletmeyin

duymak istemiyorum bir daha halepçe ninnisini

mazlumdu

uçurduğum kuşlar

feryatlar

tek değilsin

ey hüzne batmış çocuk

ölümüne çoğaldık

diclenin rahminde

öksüz seslerde

halepçede

seneler geçti halepçenin üzerinden

güneşe yürümek sevdasına

yine direneceğiz dokunarak dünyaya

büyük şeytana

eşkıya korkulara

amerikaya

çağın tanığıyım

nasıl sessiz kalabilirim

nereye kaçabilirim

o masum çocuk yüzlerden

yanan seslerden

kayıtsız kalırsam eğer bu vahşete

yıkılan ocakların külü kör eder gözlerimi

güneşe yürümek aşkına

ey yüreğim sarıp sarmala direnişi

ey insan kalanlar

alnının vadisinden utanç sayfası toplamayanlar

amerikaya kurban etmeyin biz çocukları

daralıyor yüreklerimiz

yok oluyor gökyüzü

oyun bahçelerimiz

ve solmadan çiçekler

namluya sürülmeden mermiler

kurtlar inmeden soframıza

ezilenlerin ışığıyla

el ele tutuşun yürüyün gecenin ardına

güneşe doğru el ele

gün vursun

dilsiz şeytan kesilen yüreklere...