Sokaklarda çalışarak ve dilenerek büyüyen çocuklar, çocukluk hayallerini kumbarada biriktiren çocuklardır.

Sokakta yaşayan ve çalıştırılan çocukların çalıştıkları alanlar, bölgeler belli olsa da, tam olarak sayılarını belirlemek neredeyse imkânsız.

Türkiye genelinde çalıştırılan çocuk sayısı 1 milyonun üzerindeyken sokakta çalıştırılan çocukların sayısının ise 500 bin civarında olduğu kabul edilmektedir.

Sivil toplum kuruluşları ve akademisyenlerin araştırmaları ile günlük gazetelere yansıyan bilgilerle elde edilen veriler, istatistikler net rakamları yansıtmasa da atölyelerde, sokaklarda çalışarak, dilenerek çocukluğunu yaşayan yavrularımızın olduğu bir gerçektir.

Mevcut istatistiklere baktığımızda üzücü bir tablo ile karşı karşıyayız. Türkiye’de sokakta yaşayan çocuk sayısı 3 bin. Sokakta çalıştırılan çocuk sayısı 500 bin ve dilendirilen çocuk sayısı 10 bin.

Yoksul çocuk sayısı 4,5 milyonu aşarken, çocuk işçi sayısı bir milyonun üzerinde bulunuyor. Bunların yüzde 45’i tarım işçisi. Çocuk işçilerin yarısı okuluna devam edemiyor.

2 bin 550 çocuk uyuşturucu kullanıyor. 0-18 yaş grubu madde bağımlılarının sayısı ise 99 bine ulaşmış durumda.

Tutuklu ve hükümlü çocuk sayısı 3 bin. Suça sürüklenen çocuk sayısı son 3 yılda 250 bin.

4 buçuk milyon çocuk okula gidemiyor. 1 yılda ilköğretim okuluna hiç kaydedilmeyen okulsuz çocuk sayısı 75 bin.

Son 3 yılda kaybolan çocuk sayısı jandarma ve polis bölgesiyle birlikte 27 bin.

Son 3 yılda 500 bin çocuk hakkında adli işlem yapıldı.

Adalet Bakanlığı verilerine göre, çocuğa karşı işlenen cinsel taciz, saldırı ve istismar suçları ile ilgili davaların sayısı, 2008’de 7 bin 500, 2009’da 13 bin 812 iken, 2011’de 18 bin 334.

Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu’ndan (SHEÇK) edinilen verilere göre, Türkiye’deki sokak çocuklarının tam sayısı hakkında net bir bilgi olmadığı ancak gecekondu yaşamının çocuğun sokağa inmesiyle doğru orantılı bir etken olduğunu, İstanbul’da 625 bin çocuğun sokak çocuğu olma riskiyle karşı karşıya olduğu belirtiliyor.

Yapılan araştırmalara göre ülkemizde 15 yaşından küçük 4.9 milyon çocuk ulusal yoksulluk sınırının altında yaşıyor.

Araştırmalar, sokakta çalışma yaşının 7 ile 11 arasında olduğunu, sokakta çalışan ya da yaşayan çocukların yüzde 95’inin ise erkek olduğunu gösteriyor.

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı verilerine göre, yaklaşık 17 milyon çocuğun 1 milyonu çalışıyor.

Sokak çocuklarının büyük çoğunluğu kimsesiz değil, sadece aile bağlarının sorunlu oluşu bu çocukları ya sokaklarda çalışarak aile bütçesine yardımcı olmaya ya da evden kaçmaya yöneltmektedir.

Dünyada tarih boyunca görülen en kalabalık çocuk kuşağı, içinde bulunduğumuz on yıl içinde dünyaya geleceği ve bunun 1.5 milyon gibi bir rakamının Türkiye’de doğacağı tahmin ediliyor.

Bu çocukların bir bölümü, yoksulluk, aşırı kalabalık, fiziksel, ekonomik, cinsel ya da duygusal istismar gibi etkenler nedeniyle aileleri ile sorun yaşayacağı ve bu çocukların bir bölümü Türkiye’de sokaklarda yaşayan ve çalışan çocukların saflarına katılacağı tahmin edilmektedir.

Büyük şehirlere yapılan yoğun göç trajik sonuçlar ortaya çıkarıyor.

Türkiye’de ilk kez yapılan araştırma, ülke genelinde toplam 30 bin 891 çocuğun hayatını sokaklarda devam ettirdiğine dikkat çekerken en çok sokak çocuğunun yaşadığı şehir olarak ise İstanbul gösteriliyor.

Sokakta yaşayan veya yaşama ihtimali olan çocuklara yönelik rehabilitasyon çalışmalarına ilişkin ülke genelinde toplam 94 yetimhane veya çocuk evi bulunuyor. Bunların toplam kapasitesi bin 462. 63 yetiştirme yurdunda bin 405 çocuk kalıyor. 92 rehabilitasyon merkezinin kapasitesi de bin 303.

Buna karşın Türkiye genelinde çocuklarla ilgili toplam sivil toplum kuruluşu sayısı 159. Oysa ülkemizde 80 binin üzerinde dernek, vakıf, sendika, meslek odaları ve hemşehri dernekleri varken çocuklara yönelik sadece 159 derneğin olması üzücü bir durum.

Yeni Akit