İthal sevgililer günümüz, halk katmanlarında epey revaç buldu. Bir şeyler satmaya mecbur esnafın işine geldi.

Yine de çiçek satışlarında pek bir patlama yapamadı sanırım.

Sabah beş lira olan kovalardaki güller akşam geçerken baktım, bir liraya düşmüştü.

Alıcısı yine de fazla yoktu.

Dikkat ediyorum belediye bedava dağıtsa da laleler önünde, fazla bir izdiham yok.

Bedava aldığı laleyi kime satabilir ki.

Oysa kömür öyle değil.

Diyarbakır'da yoksullar için dağıtılan kömürlerin başına gelenler, çiçekler gibi değil.

Kaloriferli evlerin sahipleri de yoksulların isimlerini yazdırdığı listelere yazılmışlar.

Devleti kandırmak, yoksulun hakkına girmek; hırsızlığın en büyüğü değilmiş gibi.

Sonra alıp bedava kömürü, kaloriferli ev sahipleri; kahvehanelere satmışlar.

Gerçek yoksula kömür kalmamış.

Kalanlara da taşıyıcı firmanın uyanık elemanları, para karşılığı nakletmek istemişler.

Acaba yüreğinde insanlık sevgisi olanlar böyle bir şey yapabilir miydi?

Kaç bebek kömürsüz kalıp üşüyüp hastalanır diye düşünürdü.

Ya da okul çocukları, soğuktan kıvranırken, onlar kömür paraları ile mutlu olabilirler mi?

Siz Valentin's Day kutlayacağınıza okullara sevgi dersleri koyun.

İnsanı, doğayı, hayvanları sevmeleri gerektiğini anlatın ki.

Onbeş yaşındaki çocuklar, bir canavara dönüşüp, çıplak çektikleri kızlara şantaj yapmasınlar.

Kendisini ressam sanacak kadar şaşıranlar; karınca, arı ve kelebekleri ezerek resimleri boyayıp, yaptıkları hayvan katliamından bile habersiz olmasınlar.

Erbain çıktı.

Şiddetli kışlardan, zemheri soğuklardan sonra mevsim Hamsin.

Sonrası bahar, Nevruz.

Kavurucu soğuklar kadar can yakan sevgisizlikler.

Bir düğünde, çeyrek asırlık eşi yanında dünya güzeli kadına bakıyorum.

Her gördüğümde hayıflandığım, çirkin ve kaba kocası yanında ne cefalar çekiyor diye düşündüğüm.

Tek şikâyet mimiği yok.

En Sevgiliye olan sevgisi yüzünden, o çirkin adama dağ gibi sabrı ile tevazu ile gülümsüyor.

Boyunca yetişmiş kızlarının rahatını bozmamak için belki de, aileyi sevgisizlik seline vermiyor.

Sevgisinin ışığını hiç kısmıyor.

Bu sevgililer gününde aynı düğünde hiç layığı olmayan karısı ile delikanlıya bakıyorum.

Delikanlının melek çehresinde, eşine saygısı yine o en Sevgiliye olan büyük sevgiden.

O'nun hatırına, yanındaki emanete sevgiyle bakıyor; üzmemek, kırmamak, insanların zaten yakıştırmadığı şahsı bir de kendisi yıkmamak için nasıl ince eleyip sık dokuyor.

Sevgi budur işte.

Zalim kayınvalidesine gülümseyen gelinin gözleri.

Cahil gelininin ahmaklıklarını hoş gören kayınvalidenin asaleti.

Okulda ders olsun diyorum.

Zira Allah vergisi bu.

Kiminin mayasına az katılmış, kimininse çok.

Evde babadan sevgi dolu sözler duyamayan çocuklarda iyice daralmakta, bu damar.

Sevgi yoksulları küçükten okullarda, derslerle takviye edilirlerse; belki aşarız o ağır sorunları.

Sevgisiz öğretmenlerin yürütemeyeceği yerde, mahalleden sorulup soruşturulup, mutlu bir büyükanneden rica edilebilir, nasıl sevgiyle kalınabileceği.

MİLLİ GAZETE