Vatan Gazetesi yazarı Ruşen Çakır, Fenerbahçe Orduevinde katılmak istediği bir organizasyona sakalı sebebiyle alınmaması üzerine bugün normalleşme sürecini sorgulayan bir yazı yazdı. İşte Çakır'ın yaşadığı olay:

Sakalım ve TSK

Pazar günü akşamüstü yeğenimin düğününe katılmak için İstanbul Fenerbahçe Orduevi’ne gittim. Ana nizamiyedeki görevli asker, düğün için girişlerin ilerdeki bir kapıdan olduğunu belirtip ardından ekledi: “Ama sakalınız yüzünden içeri giremezsiniz.“

Neye uğradığımı şaşırdım. Orduevlerine girişte sakalın yasak olduğunu duymuştum ama bu yasağı çoktan geride bıraktığımızı düşünüyordum. Öyle ki o asker söyleyene kadar aklıma böyle bir ihtimal gelmemişti.

Neyse, kendimi tanıtıp nizamiyedeki görevli subayla bu durumu konuşmaya çalışmam, “ne yapalım emir böyle” diye özetlenebilecek o bildik yaklaşım nedeniyle mümkün olmadı. Beni diğer kapıya ve orada olması gereken nöbetçi amire yönlendirdi.

Diğer kapıda başka görevliler beni bekliyordu, ama nöbetçi amir henüz gelmemişti. Bunun yerine güneş gözlüklü bir astsubay, bana, ne gereği varsa, düğün sahipleriyle yakınlığımı, nöbetçi askere de gelin ve damadın gelip gelmediğini sordu. Ardından “daha önce de bu tür sorunlar çıktı ama genellikle çözdük” dedi. Ben de kendisine ortada bir sorun varsa bunun benden değil kendilerinden kaynaklandığını anlatmaya çalıştım ve “sizden herhangi bir şey rica etmiyorum” dedim. Kendisinden yine o bildik “biz de talimatlara uyuyoruz” cevabını alınca nöbetçi subayı da beklemeden eve dönmek için yoldan geçen ilk taksiye bindim. Yaklaşık 10 dakika sonra, akrabalarımdan cep telefonumu numaramı almış olan nöbetçi subay beni aradı, özür dileyip düğüne katılmamı rica etti, ama dönmedim.

Yazının devamı için tıklayınız...