Üstüme sinmiş derviş kokusuyla tanıdılar yalnızlığımı,

Adımı düşürdüğüm tutanaklarda münzevi siluetiyle

Gülüşü olmayan aynalardaki suretimi

Evhamlara, müphemlere bırakarak yürüyorum şehre…

 

Kördüğüm ve müşkül bir acının külleri avuçlarımda

Dilimi çöz kalbindeki kâğıtlara,

İçimde sırasına koşan mısralar,

İçimde sesi tedirgin annesiz çocuk düşleri…

 

Zift ile karıyorken kendini gece,

Yanılsamaların hüzünden yüzünü görüyorum,

Yokluğun hırpani bir sözcüktü sokakta

Unutmaksa afili duldası gençliğimin…

 

Yenilmek için yeni bahaneler lazım kavmime

Moda sözcükler, kof bir ahlak ve ürkek kadınlar

Çığlığıyla irkilişi yalnızlığın, zamandan

Yenilgi,  kutsalı oldu kibrimizin…

 

Biraz MAVİ Allah’ım biraz daha MAVİ,

Mekânsızlığıma bahardan bir yer Allah’ım!

Aşınmış sözcüklerden kaçıyorum

Bitimsiz heyecanlarla sabaha uyanıyorum.

 

Şulesi mengenede çoğul düşlerim avuçlarımda

Yanağımda elma şekeri sevinci çocukluğumun

Unutmak için yeni çıkmazlar peşinde hükmüm

Siyah bir leke gibi duruyorum bu kentte…

 

Gittiğim gurbetlerde kalbimde gül kesiği

İki hüznü var gecenin biri yüzümde

Ne zaman üşüsem yağmur yağar

Ne zaman düşünsem; sen…