Yaşamın kulaklarında tıkanıklık var.

Çizgileri Belirmemiş ruhların yangınlara

sürülmesi her yerde aynı.

Şımarık yapıların, avuçlarında kum

taneleri gibi oynadığı solukları

bir çırpıda ya da yavaş yavaş rüzgarlara bırakması

her yerde aynı

Neden insanlar gecenin derinliklerinde

yüreklerinde göğeren yeşile bir şey fısıldamıyor?

Neden ölgün bakışlar durup

direnmeksizin hiçliğe yürüyen çılgınlara

ışık olmuyor? Neden?

Serin bir rüzgar esiyor.

Ve rüzgar, tüm insanların her yerde

değişmez olduğunu hatırlatıyor bana.

Keskin bakışlara henüz rastlayamadım.

Öyleyse palmiyeler, yürekten bakanların

Anıtları olmalı. Çölün kum taneleri nur...

Gece kalın sisle örülü

Sokaklar eskimişliğini hala gizliyor.

 Dumanların arasından uzanan ışıklar,

güzelliğe götüren yegane şey burada.