Saçlarını tarayan ırmak yok

Bir kelebek narinliğinde dolaştığım

Çiçekleri yok edilmiş şehirdeyim

Yağmuru çağıran kuşlar yok

Gözlerime kaçan toz bulutları arasında

Parantezler açıyorum hayata

Yüzünde yorulmasın diye güneşler

Seni dinlerken kendi kendini zehirliyor

Tenlerin çölünde unutulan akrepler

Bir tane dili konuşuyorum yerlilere

Kavl-i leyyin

Olabildiğince genişletiyorum yeryüzünü

Kardeşlik ısınsın diye kalbimizde

Talan edilen tasavvurun ülkesinde

***

Çık gel yağmurlarınla

Put kıran ellerinle

Ömrümün bu yüzünde

Yapraklarından kıyam mevsimi sızsın

Saf saf olmuş gözler aşka dursun

Yaslan arkadaşım yaslan

Göğsümüzdeki vaktin ilmiklerine

Günün birinde

Sevdasına gömüldüğümüz yar

Gülümser bize