Beni bir ağlamak sardı ellerim tutuşunca
Susunca çığlık çığlık beni anlamak sardı
Derin bir kuyunun içinde kaybolunca
Anlamaksız kalınca, beni bir susmak sardı

Bir deli üşümek sardı, kan sardı, isyan sardı
Sürüldüğüm çöllerde beni bir hazan sardı
Kahkaha sofrasında kan kusuldu kâsede
Bir ağlamak nöbeti tutuştu, alev sardı

Hakikat sardı bu yandan ordan bir hayal sardı
Eşikte dururken soylu bir fikir sardı 
Bilemedim nerede aklımın aymazlığı
Ararken gafletimi beni uyanmak sardı

Sorup durdum dervişane kim sardı, niçin sardı?
Dediler bilemeyenler kurtuldu, bilenler sarpa sardı
Bağrına bastı, öksüzleşmiş aklımı karanlık günahlarım
İkra ayeti şefkatle beni ruhuna sardı

Yaşanmamış bir geçmişin mukaddimesi
Kurulmamış bir geleceğin şevki sardı 
Anlamın kıyısında beklerken kıyameti 
Bir övülmüş el geldi beni ruhuna sardı