Suriye’nin emzikli bebeklerine...

Gördüm

Beton tozlu bebeği

Nasırlı yüreğimize sarkmış emziğini

Kanattı

Kanatlandırdı.

 

Gördüm

Molozlar arasındaki oyuncağı

Mahzundu.

Toz-duman yüklü anne sonra düştü avluya…

Emziriyordu

Ve

Kanı çekilmişti kopan kolunun

 

Baktım

Şeytanların kekremsi suratlarına

“Elektriksizlik ve susuzluk öldürmez” naralarına

Ceset kokuyorlardı

Bir de Vaad’e çivilendim

Öldükçe büyüyordu

Salınan korkuyu

Karton kılarak

Vedalaştı

 

Anladım

Çağdaş dünyayı!

Molozlar üzerindeki

Kral çıplak pankartını

Dökülüyorlardı sicim sicim

Tekrar tanıştım

Kanadı kırık cellâdı

Kanatırken

Sonra

Kustukları ölümlere “Perde” denildi

Meğer aslan(mış) bunu yapan

Çekemediler ip(sizi)ini

 

Kaptım

Mütebessim çehreyi

Direnişi soylu kılan mazlumları

Açmışlardı mazlumlara avuçlarını

Yalnız değilsiniz gözlerinde

Göğe doğrultmak için

Alçalan Ebrehelere karşı

Yükselttikleri direniş namına.

 

Fark ettim

Gazeteler yabancı kokuyor

Satırlar mankurt

Spotların rengi münafık

Korkaklar yuvalarına dönünce

Gazeteler(imiz) Jerusalem Post’a boyandı

 

Gördüm

Evet, kaçırmadım o tüm sahneleri

Üstelik

Bilyeler gibi dağılanları da

Peki, o bilyeleri kim dağıttı ey nefsim?

Molozların arasına

Bağımıza

Sokağımıza

Yoksa unutuldu mu o bilyeler?

Sahi hazan mevsiminin yaprakları hangi okey masalarında?

Üzerlerinde yaldızlı ölümler mi?

Fight Club filmi de mi sarsmadı?

Peki ya kelimeler

Cümleler

Ayetler ve de

Beton tozlu minik bedenlerin titrek sesleri

Tebessümleri

 

Vaadler devleşti

Çağdaşlarsa(!) cüce

“Tek dişli canavar”

Topu sahasında oyalarken

Beton tozlu, emzikli bebeklerin, kanı çekilmiş bedenleri

Halep sokaklarına vurdu

Oysa

Hugo Chavez: Topu taca atmadı

Ya “bizimkiler” hangi mahalle kavgalarında oynaşmakta

Saçılan fetvalar

Televizyonlarda “ekran koruyucu”lar işlevinde

Yemame’deki hafızlarımız

Emevi Camiindekileri ana rahmine döndüremedi

Hama’daki Ashabul Uhdudlar

Menkıbeler deryasına fora çekmesin

Neyse ki inat denilen şey icat oluverdi

Siz onu müstakar diye okuyuverin

Müstakar Gogol’un paltosundan değil

Yusuf’un kuyusundan çıktı çıkalı

Va’adleri geciktirmedi

Işığı kesmedi

Umudu üşütmedi

Gidip cümle âleme konuverdi

Direnişi göğertti

Alçalmışları ise eksi sıfır derecesine

Bu gelen Bedir’di

Bilmem kaçıncısı sayamadım

Selam olsun bu gelene

Ve de

“Bedr’in aslanlarına”.