Kendimi bildim bileli kan ağlıyor İslam âlemi

Hep acılar eğirdim zamanın kirmeninde

Ey Rabbim!

Ey doğunun ve batının tek sahibi

Ölü toprağa serpilmiş üstümüze

Sevgiler dönüşmüş kine, yer kalmadı uhuvvete

Merhamet yok oldu, hizipler düşman birbirine

Ümmet param parça, kuşatılmış afetlerle

Asya’da, Afrika’da, Bilad-ı Şam’da kirletilen namuslar 

Katledilen Müslümanlar, kadınlar, savunmasız çocuklar

Her yer yanık ceset kokuları, söndürülen ocaklar

Nehirler kurumuş, yerle bir olmuş her şey

Ah İslam dünyası, sükûtun kucağında Müslümanlar

Aşklar karanlık sevdalar ki tutkular zinciri

İçi boşaltılmış kavramlar, ölmüş kelimelerin kalbi

Dünyevileştikçe imana mezar olmuş kalpler

Zalimlere karşı kalkmıyor ah felç olmuş eller

En kirli sapmaları yaşıyoruz, dillerde romantik söylemler

Sürülere çobanlık yapıyor küstahlaşan liderler

İşte coğrafyamız: Satılmış şeyhler, krallar, diktatörler

Ruhlar nemli, bakışlar sığ, ferasetten iz yok

Çoğaldı içimizdeki beyinsizler, hiçbir eser yok nedametten

“Helak etme bizi Ya Rabbi, bu güruh yüzünden!”

Geceyi yırtar dar vakitlerde öldürülen güllerin feryadı

Üşür ayazlarda Beyrut’un, Kudüs’ün, Şam’ın yoksul acıları

Öpüp alnından kaldırmak istiyorum bu onulmaz ağrıları

Yangınlara üflediğini görüyorum yılanların

Görüyorum yüreklerden damlayan kanları dağlanan alınları

Bu ıssızlıkta vurulup düşen yusufçuk kuşlarını 

Ve kahır yüklü derin bir ah çekiyorum

O'na sığınarak kalbime dönüyorum...