Münafıklaşma Tehlikesi ve Biz
İslam’ını güzelleştirenlerin daha sonra kendilerine yeterince dikkat etmediklerinde münafıklık girdabına düştüklerini de gözden kaçırmamak gerekmektedir.
Abdulhakim Beyazyüz'ün yazısı:
Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla…
Allah’a hamd, resulüne salat ve selam olsun.
Dinle ilgili bazı hususları, anımızın ve kendimizin dışında değerlendirme yanlışına düşüşümüz, birçoğumuza telafisi imkânsız zararlar verir. Bu konulardan birisi de nifak ve münafıklaşma konusudur. Birçok insan, nifakı kendisinden çok uzak ve sadece Resulullah (s.a.v.)’in döneminde yaşanılan bir durum olarak gördüğünden, Abdullah bin Übey bin Selul’un canlı bir örneğine dönüştüğünde bile bunun farkına varamamaktadır. Öyle ki bu insanlarımız Abdullah b. Übey b. Selul’ün sünnetinin en çirkin temsilcilerinden olma gibi bir savrulmayı yaşamalarına rağmen, kendilerini Hz. Muhammed’in sünnetinin takipçileri gibi de algılayabilmektedirler. Bu yanlış anlayışın nedeni, Kur’anî kavramları yeterince oturtamama ve bu kavramları kendi yaşamlarının çok uzağında değerlendirme hastalığıdır. Yapılması gereken ise, vahyi ve vahyin kullandığı kavramları çok iyi bilmek, bu kavramları şu an bizlere ve toplumumuza iniyormuşçasına değerlendirmek ve kendi üzerimize almaktır. Bu çerçevede kendisini doğru anlamamız ve bizde de oluşmaması için dikkat edeceğimiz hususların başında nifak ve münafıklık konusu gelmektedir.
Nifak, “ne- fe- ke” kökünden türeyen bir kelimedir. “Ne-fe-ke / yen-fü-ku” da; jerboa (Arap tavşanı) deliğinden çıkmak, deliğine girmek, azık tüketmek anlamlarına gelmektedir. Münafık ise “Na-fe-ke / yü-na-fi-ku” kökünden gelir ve dininde olduğundan başka türlü görünmek, içindekinin hilafını dışarıya göstermek gibi anlamlara gelir. Burada özellikle Arapların “nafeke’l merbu’u” dedikleri jarboa (Arap tavşanı, tarla faresi) dedikleri hayvanın tarzıyla münafığın tavrı arasında şaşırtıcı bir benzerlik vardır. Bu hayvan iki yuva edinir. Bunlardan birisini saklayıp, birisini gösterir. Bu yuvalarından gizlediğinin tavanını yeryüzüne yakın ve yumuşak yapar ve herhangi bir tehlike sırasında bir zarara uğramamak için o gizlediği delikten/tünelden kaçar. Bundan dolayı Mütercim Asım Efendi’nin Kamus Tercümesinde münafık için; “Bir taraftan İslam’a/şeriata girerken, diğer taraftan kaçan kişidir” de denmiştir.