EY ÖLÜM!

Sana yürüyorum ey ölüm!

Tükenmez sohbetin koyuluğunu bekle

Cebinde acıyı saklayanları anlatacağım sana

Avucunda kuru ekmek taşıyanları

Açlıktan karnı şişen yavruları anlatacağım

Daha bisküviyi tatmayan çocuklar varken

Göbekli parakolikleri anlatacağım sana

 

Duymak istemeyeceksin belki

Belki de sağır edecektir seni sessizliğin çığlığı

Ama sana vicdanın yoksulluğunu anlatacağım

Ve eziyetin zenginliğini

Bacıların kirletilen giysilerini anlatacağım

Bebeklerin kana bulanmış emziğini

 

Bekle ey ölüm!

Sohbetin koyuluğunu bekle

Geldiğimde, pervasızca saldırıların nasıl da kol gezdiğini anlatacağım sana

Ta Washington’dan duyulan;

Halepçeli dengbejin ağıtını anlatacağım

Zalimin kulağında patlayan;

İbrahim Kaşuş’un kesilmeyen sesini,

Ve monarşistlerin küfür kokan nefesini…

 

Sana Amerika’nın kıygısını anlatacağım

İsrail’in gadirini

Ve maşalaşmış Arapların emirini

Oluk oluk akan kanlara takas olarak

Fellik fellik petrol arayanları anlatacağım

 

Bekle ey ölüm! Sohbetin koyuluğunu bekle

Doğruların nasıl da boğazlarda düğümlendiğini anlatacağım sana

Yalanların nasıl da şiir gibi süzüldüğünü

Küfrün mini etekli halini anlatacağım sana

Ve haramın nasıl boncuk gibi dizildiğini

Sana taklacı adilleri anlatacağım

Yetimleri nasıl itip kaktıklarını

Şapkalı mösyöleri,

Beyaz eldivenli matmazelleri anlatacağım

Ve mazlumlara nasıl hor gözle baktıklarını

 

Ey ölüm!

Eli kalem tutanların

Eli barut kokanları nasıl çizdiğini anlatacağım sana

Ve meşe ağaçlarının gölgesinde

Parçalanan bedenlerin ceylan gibi kaçmadıklarını

Cadde boyu maskeli canilerin nasıl dizildiğini anlatacağım

Ve ekin duruşlu başların nasıl da ezildiğini

…

 

Bekle ey ölüm!

Sohbetin koyulaştığı o günü bekle

Sana bunları bir bir anlatacağım

Sen “sırların orta yere çıkarılacağı gün”ü bekle

“Yevme tubles Serâir” (Tarık-9)

----------------

Ahmet Laçin / Haksöz-Haber