Diriliş Postası Gazetesinin Başyazısı:

Mıntıkamızdaki sayısız ulus devlete ilaveten bir tane de Kürt ulus devleti kurulabilir mi? Tabii ki kurulabilir. “Kürtlerin tarihi buna müsait değil, birikimi buna müsait değil, lisanı buna müsait değil, hiçbir şeyi buna müsait değil” gibi argüman müsveddelerine dayanarak bir Kürt ulus devletinin zinhar kurulamayacağın söyleyenler boş konuşuyorlar. Müslüman Arapların ve Türklerin müktesebatı ulus devlet kurmaya çok mu müsaitti? Bu topraklar hangi ulus devlete müsait ki “Sadece Kürt ulus devletine müsait değil” diye bir bir şerh düşülsün? Arap, Türk, Kürt ve sair ırkların birbirine karıştığı Dicle-Fırat havzası, dünyada, ulus devletçiliğin en saçma olduğu, en eğreti durduğu, en büyük tahribata yol açtığı havzalardan biridir. Osmanlı’da uygulanan Milletler Sistemi’ne sırtımızı dönmenin bedelini 100 senedir en ağır şekilde hep beraber ödüyoruz ve -bu çileden müthiş bir haz duyduğumuzdan olsa gerek- kanımızı emen ulus devletleri ‘kutsamaya’ ısrarla devam ediyoruz. Şöyle bir şey sanki: Sünnetullah’a, Dicle ve Fırat’ın akışına isyanımızı namus bellemişiz! Hal bu iken, “Kürt’ün başı kel mi?” gibi müthiş bir siyasi/ideolojik motivasyonla ve Sykes Picot Harita Rejimi’nin mıntıkamıza giydirdiği deli gömleğinin gereğine gayet uygun şekilde bir Kürt ulus devletinin kurulmasını arzu eden kimselerin bu yöndeki talep ve gayretlerini yadırgamak ne mümkün? Yukarıda mezkûr namus telakkisinin, bu topraklara acayip ters olan ulus devleti ezelden ebede uzanan bir yuva gibi görüp o mistifikasyonla müdafaa ve muhafaza etme manyaklığının bizi buraya sürüklemesine niye şaşırıyoruz ki? Bu daha ne ki? Zaza’nın başı kel mi? Sorani ile Kurmançi’nin aynı ulus olduğundan emin miyiz? “Ama ulus derken ırk demiş olmuyoruz, aslen Türkmen veya Dağıstanlı Lezgi olan ve fakat 100 senedir Kurmançlar arasında yaşayıp Kurmançi konuşanlar da Kurmanç ulusundandır” dendiğinde “Ama biz aynı çerçevede Türk ulusu dediğimizde siz kabul etmiyordunuz, Kürtçülğk yapıyordunuz” denecektir ve herkes ‘haklı’ olacaktır çünkü ulus devletçilikte ‘haklı’ olmayan kimse yoktur.

Başa dönelim: Evet, bir Kürt ulus devleti kurulabilir. Ulus devleti kategorik olarak reddetmeyen hiç kimse buna ilkesel bir itirazda bulunamaz (Gücü varsa ‘Menfaatlerime uymadığı için buna izin vermem’ diyebilir, o başka). Ama Kürt ulus devletinin sınırlarının nerede başlayıp nerede biteceğine o devleti kurmak isteyen zümre tek başına karar veremez. Yok öyle bir dünya. “Şurada da bizimkiler yaşıyor, orası da devletimize dahil olmalı” yok. Olsaydı, Yunanistan’ın, Bulgaristan’ın, Makedonya’nın, Suriye ve Irak’ın, İran’ın hatırı sayılır bir kısmı Türkiye Cumhuriyeti toprağı olurdu. Halbuki, Kuzey Kıbrıs bile Türkiye Cumhuriyeti toprağı olamıyor.

“Tel Abyad’da bizimkiler yaşamıyor, ama olsun, orası da bile lazım, devletimize dahil edeceğiz” denildiğinde buna zaten kargalar bile güler. “Orası IŞİD’in sözde Hilafet Devleti’ndeyken Türkiye askerî harekâta kalkışmamıştı. PYD orasını alınca niye kalkışıyor?” diye sorulduğunda da “Türkiye IŞİD’i geçici bir sorun olarak gördü, PYD’yi ise kalıcı olma istidadı gösteren bir sorun olarak görüyor” denilecektir. O iş zor iş.

Bütün bunlarla beraber şunu da söylemek lazım: İslamcı diye öz ağabeyini bile sürgüne gönderen tiran Salih Müslim’in kurmaya teşebbüs ettiği ve “etnik temizlik”çi karakterini daha kurulmadan belli eden PYD devletine “Kürt’tür, bizdendir, bizimdir” heyecanıyla sahip çıkmak suretiyle ırkçı damar sergileyen bir sürü İslamcı Kürt için yeni bir kategori ihdas etmek gerek. Irkçı desen İslamcı, İslamcı desen ırkçı. Ne diyeceğiz biz bunlara? (Dikkat: Tecâhül-i ârif)

Şaka bir yana -ama neresi şakaydı ki?- bu topraklarda açılan ulus devlet sayfası maalesef hâlâ açıktır ve Kürt ulus devleti finali yazılmadan kapanmayacağa benzer. Uzun hikâye. Özetin özeti: Irak’taki Kürdistan Bölge Yönetimi’nin bağımsızlık ilan etmeye hazırlandığı doğru ise, buna sevinebiliriz.