Türkiye Osmanlı İmparatorluğu’ndan bu yana ilk kez kendini yeniden keşfediyor. İsrail hariç diğerlerine kapıları kapattığı yıllardan sonra bölgesiyle etkileşim içine giriyor. AKP yönetimi öncesinde Türkiye’nin sırtında ağır yükler vardı ve ülke bu yüklerden kurtulma eğiliminde değildi. Türkleri uzun süre boyunca ‘zorunlu’ koalisyon ilişkileriyle kendisine bağlayan İsrail için Türkiye kolay avdı. Bu ilişki, Arap ve İslam dünyasının derinliklerindeki Türk tarihini de kesinlikle gözetmiyordu.

Fakat Ankara nihayetinde ‘lens’lerini buldu. Başbakan Tayyip Erdoğan ve başka liderlerden İsrail’le ilgili sert ifadeler duyar olduk. Ayrıca Erdoğan ülkesini en fazla endişelendiren konunun açık hava cezaevine dönüşen Gazze olduğunu belirtti ve bu durum Türkiye’yi, kendi halkının duygularına saygı göstermeye ve İsrail uçaklarının Türk havasahasındaki tatbikatlara katılmasını yasaklamaya sevk etti.

Türk değişimi bir anda gerçekleşmedi. Zira İbrani devletiyle geçmişte imzalanan onlarca anlaşma ve protokole oranla, geçen yedi yılda İsrail’le sadece tek bir anlaşma yapıldı. Ankara’nın boğazında İsrail adlı acı bir yumru var. Yine göğsünde adı İsrail olan kalın bir diken var.

Gözümüzün önünde yaşanan tarihi Türk dönüşümünü izleyenler Türklerin Ermenilerle sorunlarını çözdüğünü, Şam, Tahran ve diğer Ortadoğu ülkelerine yoğunlaştığını gözlemler. Ürdün ve Suriye’yle arasındaki karşılıklı vizeler kaldırılırken, Türkiye bu uygulamayı bütün Arap dünyasını kapsayacak şekilde genişletmeye çalışıyor. Diğer yandan İran’la arasındaki ticaret hacmi bu yıl 10 milyar dolara çıktı ve üç katı artması bekleniyor.

Türkiye’nin kaybolan kimliğini geri alma sürecinden geçtiğini ve Atatürkçü laiklikle ezici halk desteği alan iktidar partisinin izlediği ılımlı İslam arasında bir iç uzlaşı dönemi yaşadığını çekinmeden söyleyebiliriz. Ayrıca bu eğilimin, Osmanlı torunları için nostaljiyi alevlendiren Arap komşulara stratejik derinlik açtığını da söyleyebiliriz.

Geri dönen Türkiye’ye hoşgeldin diyoruz. Kendini keşfeden Türkiye’ye merhaba. Özellikle de Arapların kendi sorunları konusunda seslerini çıkarmadığı şu dönemde merhaba... Belki de Erdoğan ve Cumhurbaşkanı

Abdullah Gül, etkin liderlere az rastlanan Arap dünyası için kısmi bir telafi olabilir.

(Katar gazetesi Vatan, 9 Aralık 2009)

RADİKAL